makkie ;o)

van el acebo de san miguel naar ponferrada

wauw, wat het is weet ik niet maar vandaag ging ik als een speer! geen centje pijn! het leek wel alsof ik kerosine gedronken had, ik vloog omhoog de heuveltjes op en af. we zitten nog steeds in de bergen maar het voelt alsof het heuvels zijn geworden. op sommige stukken was het best wel wat steilig maar heel goed te doen, nogmaals ik vloog er overheen en weer nepalees dansend naar beneden :o)) heerlijk!

ik haalde ook alle mensen in die ik voor de stops al had gepasseerd, die zaten me echt aan te kijken van, joh, gaat ie! en ik maar steeds van “i feel great and it’s a great day” ;o)) het was ruim 30 graden ook nog in de zon want weinig schaduw, ongelooflijk! ik hoop wel dat dit beklijft en na de rustdag morgen nog steeds zo is. krijgen nog een stevig bergje te versnaperen!

ik denk dat ik begin te begrijpen wat sportverslaafden voelen, na zo’n twee en een halve maand lopen denk ik dat mijn lichaam er nu helemaal op ingesteld is om die inspanning te leveren en je krijgt er dus inderdaad energie door! nogmaals wauw ;o)) nu thuis dit vast weten te houden ;o)) we gaan het zien! ik hoop van wel.

vanmorgen slow opgestart, lekker ontbeten en toen op weg. in het begin best wel veel natuur en één klein dorpje waar ik weer een sterk nepal gevoel kreeg en waar will het kleinste kamertje weer met een bezoek vereerde. het dorp uit was even steil, maar daarna een zandpad met wat golvingen.

zo’n 8 km voor ponferrada een lange stop gemaakt, will kwam er ook zitten en is nog even met haar voeten in het ijskoude rivierwater gaan zitten. daar heb ik nog een tijdje met een 1ste generatie australische van (christelijk) jordanese afkomst zitten praten over haar geloof en waarom ze de camino liep. (haar opa had de beiroet bende aan zien komen en was op tijd geëmigreerd naar australië) vandaag best wel veel mensen tegen gekomen die camino lopen om in de hoop dat er een antwoord komt over welke weg (keuze maken) te volgen in he verdere leven! lopen is daar in mijn ogen best wel een goede oplossing in, gedachten komen vanzelf en gaan ook weer weg en daardoor maak je eigenlijk een beetje schoon schip in je hoofd als je hoofd vol zit met allerlei vragen waar je thuis maar niet uit lijkt te komen, het piekeren!

vanuit dat dorp de autoweg gevolgd, ponferrada in. veel bebouwing en wat industrie. niet echt mooi om te lopen maar je moet er doorheen.

will had een lift gevonden op de route, ik dus niet want ik liep te kletsen met een paar zuid-koreanen die er eigenlijk wel klaar waren met het lopen. ze waren net klaar met hun universitaire studie en liepen ook voor antwoorden over wat te doen als ze geen werk konden krijgen, schijnt best wel een hoop werkloosheid te zijn daar. heb daar nog een leuk docu-animatiefilmpje over gezien op internet, kijk zelf maar een op http://www.cgpgrey.com er staat ook een leuke (ook nog andere leuke informatieve onderwerpen) over of het nou holland of nederland moet zijn. ik kwam daar dus vanwege het holland / nederland vraagstuk. ik krijg die vraag best wel een hoop van duitsers en amerikanen en ik zeg dan iedere keer wat maakt het uit, maar volgens de puristen heel veel ;o)) “what’s in a name hè” ;o))

we zitten dus weer in een hotel vanwege onze rustdag, heerlijk alleen op een kamer! een beetje run down buurtje wat ze driftig aan het opknappen zijn. maar het hotel is simpel doch doeltreffend.

‘s avonds de stad nog in geweest en op een plein lekker gin-tonic en een plankje kaas gedronken en gegeten. we zijn wel afgezet maar later kwam pas het idee dat we er wat van hadden moeten zeggen, het is best wel lastig om na het consumeren te reclameren. opnieuw een les geleerd, eerst vragen wat de prijzen zijn! later bij het hotel ook nog een gin-tonic genomen en die smaakte nog een stuk beter ook en…….. stukken goedkoper ;o))

ik moet jullie wat bekennen, ik ga met de billen bloot! ik ben een lepeltjes jatter ;o)) ik kan me redelijk inhouden maar toch, als ik afwijkende, grappige of mooie lepeltjes zie kan ik het niet laten, ze moeten mee! tot zover nog maar 2 gejat gelukkig. “ik werk er aan” zoals dat dan weer heet ;o()

we zitten weer in een hete periode, het gaat zelfs naar de 35 graden is de voorspelling. maar toch na al die hitte die we al gehad hebben, ik ben er aan gewend geraakt. zweten, ja! maar het is niet zo erg dat ik er helemaal onwel van wordt! veel drinken is het devies!

hasta luego,