loopse pijntjes :o((

van saint-ferme naar la réole

vanmorgen als laatsten weg, om een uur of 8. iedereen uitgezwaaid en toen zelf er op uit. afscheid genomen van eric, onze franse hospitalier en kok. jonge man nog, had de camino ook gelopen! aimabele man, vriendelijk en veel humor! scheelt nog weleens de ene keer of de andere.

naar de bakker gelopen en daar herinnerde will zich dat ze de opgedronken bier niet betaald had, terug dus naar eric. die was wel verbaasd maar we waren best weer welkom voor een nachtje ;o) toch maar gaan lopen, mijn enkel voelde goed, wel wat last nog maar goed dat hoort er dan bij denk je! kan ook niet zomaar over zijn! gaande het lopen begon het toch weer steeds erger te worden :o(( ik moet aan de stokken, hendry had helemaal gelijk, ik hoop alleen dat ze het mis heeft wat de armen betreft ;o) ik heb dus voor het grootste deel van de dag gelopen met de stok van wil, het helpt wel maar het is dus niet over! kreeg op een gegeven moment weer dat gevoel van gisteren, maar ik weet nu beter! uitkijken en niet overmoedig worden. ik smeer er 's avonds wat voltarencreme op, schijnt te werken, ik voel het nu niet zo, als het echt niet overgaat maar iets van een cortisone injectie gaan halen. ibuprofen etc mag ik niet vanwege de schadelijkheid voor de nieren, dat was dan 1 optie geweest, een stretch sok zou kunnen maar die hebben zo'n dikke rand onder de voeten dat ik daar dan weer drukplekken en of blaren van zou krijgen, je loopt wel 20 tot 25 km per dag natuurlijk ;o( pfffff niet leuk, waarom doe ik dit eigenlijk? het is nog steeds leuk ondanks de pijn en het slechter lopen maar toch! pourqoi?ooit een afspraak met will gemaakt om dit te gaan doen, nu doen we het, meteen quitten als het even tegenzit? voel ik ook niks voor, afwachten maar en kijken wat er gebeurt! morgen heeft will haar stok in ieder geval weer terug, ze heeft hem aan mij afgestaan, maar ze heeft hem zelf ook best wel nodig, haar knie bij het afdalen voelt pijnlijk en dan is zo'n stok toch wel prettig en ze heeft nu een paar blaren erbij gekregen! waarom nu? je zou verwachten dat dat wel eerder plaats had moeten vinden maar nu na 35 dagen lopen nog ;o((

ik heb morgen in ieder geval 2 stokken, roy was zo goed om ze te vergeten en patricia heeft ze voor hem meegenomen naar ons en ik neem ze weer mee naar hem, we zien elkaar over 2 dagen weer in bazas. dus dat zou verlichting kunnen en moeten geven, heb er hier in de stad al wat mee geoefend, 1 stok is lastig, maar 2 nog lastiger, je moet er best bij nadenken merk ik. ik gebruik ze nu allebei tegelijk om mijn rechterbeen te ontzien, net zoals je belast op krukken loopt. als het bevalt ga ik er een paar scoren ergens! bazas is dan waarschijnlijk de eerste en beste optie daarvoor.

vandaag dus weer veel wijngaarden, best wel saai eigenlijk, niets spannends aan, rij na rij na rij van druivenranken en bovendien op de meeste plekken best wel heel warm om te lopen, wind valt vaak weg in die druivengaarden (eigenlijk beter woord vind ik) zitten nu aan een rosé uit deze streek, de gironde, helemaal niet verkeerd, best lekker! ik kan me niet herinneren dat ik ooit een gironde geproefd heb.

vandaag ook een hondentruc verder geperfectioneerd door will! ik had gisteren zo'n kuitenbijter achter me aan, als ik stil stond stond ie van een afstand te blaffen en te grommen en als ik wegliep probeerde hij aan te vallen, hoger dan de kuiten komt ie niet ;o) maar het zijn van die felle beestjes, terrier-achtig geloof ik. ik was er op een gegeven moment klaar mee en draaide me om en blafte "arrêt" op mijn beste frans met waarschijnlijk de juiste intonatie want hij of zij stopte meteen :o) vandaag deed will dat ook bij 2 honden! en daar ook nog een stap naar voren bij zettend, hadden van meneer morain, 1 van onze vorige gastheren, begrepen dat je dan eigenlijk zegt, dit is mijn ruimte, tot hier en niet verder jij! het werkte! ze liepen meteen weg, we worden nog eens echte hondenfluisteraars ;o)) nu de wilde honden nog leren beheersen in het spaans ;o)

overmorgen, geloof ik eindelijk een rustdag, ik moet wel op zoek naar stokken en will moet naar de schoenmaker om te kijken of die zolen nog geplakt kunnen worden, waar we wel van uitgaan!

de laatste kilometers hebben we geshortcut, allebei pijn en dus maar 3 km in plaats van 5 km, wel een stuk autoweg en een flink heuveltje daardoor maar goed, we zaten sneller op een terras ;o) hoe het ook zij, we gaan nog even door, met rust, desnoods ik met bus als will haar blaren genezen zijn, maar dit is allemaal koffiedik kijken nu, allerlei scenario's gaan wel door mijn hoofd heen en ik hoorde van will vanavond net alsof ze geen pijn heeft dat het nog maar zo'n 2 weken naar sjpdp (saint-jean-pied-de-port) is, vandaar uit is 1 van de oversteken naar spanje, door de pyreneeën en dus klimmen, veel!

we zitten nu bij madame odette, een vrouw alleen in een kast van een huis. haar man was een klusser pur sang en dat is te merken ook, alles an elkaar vastgebouwd waardoor je binnen in huis geen straaltje zonlicht meer hebt. hij is 7 jaar geleden overleden en ze woont hier nu met haar kleindochter. het leukste van het hele huis is wel de muur in de tuin, het verhaal van bernadette, die in lourdes maria zag verschijnen in een grot uitgebouwd. hij heeft in de muur, die stond op instorten en moest dus vervangen worden, de grot waar bernadette maria gezien heeft, met maria erin nagebouwd, daarboven de kerk van lourdes en daarnaast alle plekken die een rol in het leven van bernadette gespeeld hebben, in miniatuur de levensplekken van bernadette. ik zal er morgen nog wat foto's van maken. leuk mens, ietwat verlegen en eenzaam heb ik het gevoel. ze is na haar masns dood de kamers gaan verhuren aan pelgrims, op donativo basis. je bepaalt dus zelf hoeveel je betaalt, vind ik altijd erg lastig!

voor nu, doux rêves,

á tout á l'heure, mille bisou pour tous