de ondraaglijke zwaarte en lichtheid van een pelgrimsbestaan :o))

ik vind het leuk om alle reacties te lezen en te horen via alle multimediale kanalen die er zijn!

ik kan alleen niet overal op reageren, het leven van een pelgrim is best zwaar :o) echt!

na een dag lopen kom je aan in je refuge, gîtes, trekkershut op camping of hotel in de stad en dan wordt er toch ook wel een b'tje van je verwacht dat je wat socialiseert met de andere pelgrimmers, de hospitaliers of de mensen die gewoon op het terras zitten voor je hotel, lekker aan een biertje :o)

ook gewoon rozig en fatigué en helemaal nergens zin in na een hele dag heuvel op en heuvel af.

je moet je wasjes doen want je hebt maar super weinig mee en je kunt niet altijd en overal je sopje doen en ook weer op tijd droog hebben, dat is als je droog aankomt dan! anders heb je al een minuut voorsprong, hoef je alleen maar te zepen en te drogen ;o)

daarnaast dan nog weer het blogje: typen, de foto's die je moet selecteren en bewerken en dan weer uploaden, je plaats plotten voor de kaart, kijken of er niet teveel taalfouten instaan, etc etc

dan moet je ook nog, want het wordt steeds drukker met pelgrims dus steeds minder bedden beschikbaar, je bedden van tevoren regelen, we hebben nu ongeveer 3 dagen vooruit geboekt, we denken eraan om het maar voor 1 week te gaan doen. dus uitzoeken via www welke gîte, refuge of hotel je wil en dan bellen in het frans of ze bedden beschikbaar hebben. hoteladministratie bijhouden, welke je hebt geboekt en het adres en telefoonnummer en dat dus niet door elkaar halen. dat gaat relatief gemakkelijk, we vragen nu al aan elkaar waar (welk oord) we waren de afgelopen nacht of de nacht ervoor en waar we nog heen moeten bellen (staat nu in de agenda) om te bespreken omdat ze daar in gesprek waren of de telefoon niet opnamen etc etc

's avonds heb je niet veel tijd, zeker niet in de gîtes en refuges, met het aan tafel eten met zijn allen, ben je zo maar 2 uur verder, lekker sociaal! en........ iedereen duikt al om 21 uur in bed om te gaan slapen, het licht gaat dan echt uit! want ze moeten van zichzelf weer om 8 uur bepakt en gezakt klaar staan om weer 30 km te lopen!

ik hoop dat dit het allemaal een b'tje verduidelijkt waarom het leven van een pelgrim zo zwaar is ;o))

verder heb ik nog een persoonlijke missie: kaarsjes in kerken branden bij maria voor chica007! een medegevalletje kanker, vaag (alleen blogcontact) leren kennen op http://www.kanker.nl. ik heb beloofd om een spoor van kaarsjes aan te steken in alle kerken die ik tegenkom en ook open zijn.

wel een heel mooi, luchtig leven. de hele dag buiten, even minder als het regent, maar weet je: het wordt altijd weer droog! je hebt de nodige lichamelijke inspanning, je valt kilo's af! en je hebt hele leuke onverwachte ontmoetingen, op straat, in de pub, in de kerk........ en ik vind fransen helemaal niet meer arrogant! vooroordelen verdwijnen dus ook als sneeuw voor de zon!