o cebreiro

las herreriás de valcarce naar liñares

we zitten weer hoog, flinke klim vandaag maar goed te doen. ja, het werd warm en ja, je moet er wat voor doen maar ach, de vergezichten die het opleverde waren meer dan genoeg om het leed van het klimmen gauw te vergeten. we deden het weer rustig aan, elk dorpje even gezeten, wat gedronken en bijgekletst met de andere pelgrims. we kwamen texas die dus uit florida komen ook weer tegen. alleen met de zoons omdat de vrouw, waarvan wij dachten dat het een happy familie was, niet zijn vrouw was maar met haar zoon op stap was, volg je hem nog ;o)) de kids zijn een stuk happier dan een paar weken terug, ze bruisen nu van de energie, net als wij ;o))

de weg zelf was deels verhard en deels rotsig. lekker ongelijk dus. hij voerde ons door bos en langs weiden. veel natuur dus, lekker weer! ik merk dat ik toch meer geniet dan.

je kunt ook goed merken dat de paarden hier langs komen. ja, je kunt dus met de paarden omhoog in plaats van te lopen, ik heb vandaag niemand gezien die er gebruik van maakte maar aan de stronthopen te zien moeten ze er bijna dagelijks langskomen. je moest echt laveren langs de hopen. lekker fris, als je valt en schaafwonden krijgt mag je bidden dat je je tetanus-vaccinatie op orde hebt, om over andere ongein maar niet te praten.

sommige dorpen, meer gehuchten, waren echte boerendorpen met koeienvlaaien all around. ook daar dus laverend lopen ;o))

gisteren een hele groep japanners gezien die zich vandaag blijkbaar opgesplitst hadden want ik zag ze nu in groepjes van drie, twee of alleen voorbij komen. ze blijven leuk die japanners! het is zo leuk om hallo te zeggen, ze beginnen dan bijna te buigen en ze kunnen zo vriendelijk lief lachen ;o)) weinig gesprekken met ze want ze praten maar weinig engels, erg basic! maar dat buigen en lachen, iedere keer als ik ze voorbij loop kan ik het niet laten om hallo te zeggen, dan gaan ze weer, heerlijke conditionering hebben die gasten. waar een westerling soms je alleen aankijkt en doorgaat met dat waar ze mee bezig zijn moeten de japanners beleefd zijn.

op de top hadden we prachtig uitzicht over de omgeving. er was een vallei helemaal vol met wolken en toen we een uur later weer doorliepen zagen we dat het weer helemaal opgelost was. zo snel kan dat dus gaan hier. ik hoop dat wij er van verschoond blijven anders kan het lekker fris worden en ik wil vanavond de sterrenhemel wel een bekijken. we zitten hier in een heel klein dorp dus waarschijnlijk weinig lichtvervuiling en dus als het helder blijft een prachtige sterrenhemel te zien vanaf deze hoogte.

we zijn vandaag galicië ingetrokken, weer een nieuwe regio en we merkten het vandaag al aan de  muziek, was ineens keltisch. in het dorp met dezelfde naam als de top waar we overheen gingen “o cebreiro” stonden ook nog kenmerkende huisjes voor deze regio. laagbouw met rieten, ovale daken en hele kleine deuren erin. in het kerkje van dat dorp werd ik verwelkomd door zuster cinthia, van de benedictijnse orde. ze was heel warm en vriendelijk en moest mijn credential uitvoerig bewonderen vanwege de vele stempels erin. later kwam ze zelfs nog speciaal gedag zeggen ;o))

we zitten weer op een gigantisch mooi plekje met uitzicht op de bergen rondom ons. ik slaap wel op een slaapzaal maar goed, kan even niet anders. ach ze hebben waarschijnlijk meer last van mij dan ik van hun :o)) we moeten wel zelf eten regelen, er is hier verder niets, ja, een winkel waar je boodschappen kunt doen, dus zelf maar aan de slag. we moeten maar snel heen want ik zie nu al spanjaarden met tassen vol terugkomen, hoop dat er nog wat voor ons over is. er mogen nog wel wat kilootjes af maar om dat nou met veel hongergevoel gepaard te laten gaan ;o(( zo maar even kijken dus.

we hebben net gekookt en afgewassen, lekker gegeten. er komen nog wat luidruchtige italianen binnen, redelijk laat! het is al bijna 19 uur, veel gelopen waarschijnlijk.

straks weer lekker naar bed, hoop dat ik een b’tje kan slapen, al 2 nachten laat naar bed en vroeg eruit. voel je wel dan.

hasta luego,