venkel als onkruid en slakkentrekker ;o))

van ponferrada naar villafranca del bierzo

vanmorgen een hoop kneuterboertjes, kleine stukken land, vol met van alles en nog wat, van mais tot courgettes en veel ander spul. ze waren al druk bezig op het land met hun werkzaamheden. ook het irrigeren is hier met veel kanaaltjes tot een kunst verheven. iedereen heeft zijn eigen sluisdeurtje om open te zetten en het water het land op te laten lopen via geulen die daar dan weer gegraven zijn. rustig en stil streekje, alles met de hand, en daar sta je dan zo ineens middenin na een heel eind langs de autoweg gelopen te hebben. ik kan nu ook wel stellen dat venkel spanjes nationale onkruid is ;o)) je komt het echt overal tegen langs de kant van de weg en de slakken zijn er dol op! ik kwam vanmiddag langs een stuk waar de bosschage nogal erg grof gesnoeid was en natuurlijk stond er venkel tussen, ruikt heerlijk dan, zo’n milde drop geur in je neus.

we volgden vandaag een lange weg zonder veel afslagen en die leidde ons via allerlei vervallen dorpjes (met huizen die nog op de oorspronkelijk streek manier gebouwd waren, en waar dan toch ook weer op sommige plekken bijna kitscherige huizen stonden te pronken.

veel autoweg dus vandaag, ook deels zelf voor gekozen, een kleine shortcut van een paar kilometer om een lusje van de route af te snijden. ik heb sterk het idee dat de route soms aangepast word om sommige dorpjes van inkomsten te voorzien. 

aan het begin van die shortcut stonden helemaal geen tekens voor de shortcut maar aan het eind stond er echt weer een gigantisch bord om te vertellen dat we echt die weg weer in moesten! ook maar gedaan want echt lekker lopen naast de weg was het niet want je had niet veel ruimte en de weg meanderde nogal waardoor je dus goed op moest letten, zowel waar je liep vanwege de ongelijkmatigheid van het pad ernaast en op de auto’s die voorbijkwamen suizen. wel weer lekker gelopen alhoewel ik wel merk aan mijn voeten dat ze weer even op gang moesten komen na de rustdag!

regelmatig ge-terrast ;o)) bevalt goed! even wat drinken en of eten en lekker de schoenen uit om de voeten wat ruimte te geven. bij het eerste terras kwamen de pelgrims weer uit alle hoeken en gaten kruipen ;o)) we hadden echt redelijk lang alleen gelopen en langzaam aan komen er dan steeds meer, ik heb er nu vrede mee! het is goed. ik loop best veel alleen en negeer de meesten, nou ja negeren, beleefd “bon camino” en zo met een vriendelijk lachje en dan door lopen. bij aankomst in de halteplaatsen geef ik me over en praat met iedereen die ook maar een beetje contact wil leggen ;o)) leuke gesprekken komen daar soms uit, soms serieus met een rugzakje wat opengaat en soms met humor en een goede lach ;o))

er was net een amerikaan, advocaat voor de regering in amerika (advocaat van de duivel misschien voor sommigen ;o))) ik dus gelijk, oh je bent een trumpetist, hij keek een b’tje zuur maar kon er wel om lachen toen ik zei dat het voor mij een inkoppertje was ;o)) hij had zoveel blaren en uit voorzorg dus al zijn tenen apart ingepakt met pleisters, hadden ze hem aangeraden :o)) maar nu dus koorts! naar medico geweest, bleek dus ontstoken te zijn en dan ook nog een ontstoken oor erbij, pffff murphy’s law! die raad die ze elkaar geven is ook zo wat, je moet echt je eigen ding volgen! voor de een werkt dit en voor de ander helemaal niet! maar iedereen weet het beter en diegene met de grootste mond krijgt dan gelijk ;o((

wat vandaag ook opviel was dat er overal tafeltjes staan met mensen erachter die je een cellos (stempel) willen geven in je credential / camino-paspoort. ze wuiven je echt naar binnen. will kwam later met het antwoord, de fietsers moeten de laatste 200 km minstens 2 stempels per dag hebben anders krijgen ze hun diploma niet. wij als lopers hoeven dat pas de laatste 100 km te doen. ben al wel begonnen met stempels verzamelen ;o)) ik heb nog ruimte genoeg!

onderweg ook nog een kerkje bezichtigt, daar zat de eerste stempelaar van vandaag ook, dat gerestaureerd werd, klein kerkje maar wel mooi. met gewelfde uitbouw waar ze het laatste avondmaal op de koepel geschilderd hadden.

we zitten ineens ook weer midden tussen de druiven! gelijk ook veld na veld na veld, ben even kwijt hoe de wijn hier heet ;o(( ik heb net even gekeken, d.o. bierzo wijnen, van de mencia druif, een beetje tussen pinot noir en syrah in qua smaak van €8,= tot €5660,= die laatste zou ik wel een keer willen proeven, moet wel heel goed zijn!

vanavond mijn stokbroodje kaas lekker aan de rivierkant opgegeten en heerlijk met de voeten in het koude water gehangen, daarna nog een biertje op het terras en ju weer lekker op bed, blogje schrijven. ze hebben hier in de albuerge een strikte policy, om 21.30 uur gaat de deur dicht en om 22.30 uur is het verplicht naar bed! wat mij betreft niet echt nodig, na zo’n dag lopen met die bloedhitte van vandaag, zelfs de spanjaarden kreunen en steunen, lig ik graag om 21 uur in bed en zelfs nu ik dit schrijf voel ik mijn oogjes al beginnen te knijpen :o)) dus,

hasta luego, tot morgen!