verzadiging

van estella naar los arcos

het regende, alleen geen hemelwater!

in mijn schoenen vandaag! allemaal kleine scherpe steentjes tijdens en door het lopen er in gekomen, erg vervelend om op te lopen dus regelmatig neervlijend op de grond en schoenen maar weer uit, met de hand er in om ze evt los te peuteren uit het vilt van de binnenzool en leegkloppen maar weer tot de volgende steentjesbui! dat is ook zo’n ding, het is voor de vele pelgrimmers de normaalste zaak van de wereld om ergens te gaan zitten, schoenen en sokken uit en even lekker de voeten te masseren, blaren doorprikken, schoenzooltjes eruit te halen etc en met diezelfde handen worden dan ook weer koekjes of andere etenswaren gedeeld, eet smakelijk ;o)) 

het regende nog meer, in mijn hoofd! heel veel back-flashes van dingen die ik beleefd heb tijdens het lopen vanaf nevers. heel veel dingen kwamen weer voorbij! leuk om te zien gebeuren in je eigen hoofd. het heeft waarschijnlijk te maken met het feit, ik realiseerde me dat vandaag pas, dat ik moe ben!

lichamelijk niet zozeer moe, ik heb het gevoel tijdens het lopen dat ik best nog uren door kan, genoeg energie! maar meer van daar gaan we weer! het is bijna allemaal routine geworden, bij het lopen zelf hoef ik bijvoorbeeld niet meer na te denken, mijn benen en armen (met sticks) zijn helemaal autonoom bezig, ruggenmergreflex zeg maar! het opstaan, je tas inpakken hooguit 5 minuten werk, hoef ik ook niet bij na te denken! het loopt allemaal soepeltjes en toch bekruipt me een gevoel van, ik wil rust!

maar ook geestelijk! ik zit er niet doorheen zoals dat dan weer zo mooi heet, het is meer een moeheid door verzadiging van alle indrukken die ik opgedaan heb tijdens de reis. toch kan ik nog genieten van elk mooi bloempje of een vlinder die voorbij fladdert. ook de natuur, zoals vandaag, met zijn mooie, dreigende, donkere luchten en dan een sprankje zon er doorheen die dan net op een goudgeel net geoogst tarweveld schijnt, mooiiiiiii! maar ik wil rust!

het weer zal er ongetwijfeld ook mee te maken hebben, we hebben hier gelopen met temperaturen van 30 graden en veel hoger. nu is het ineens  bijna 15 graden koeler!

ik heb het er met will over gehad en die heeft hetzelfde gevoel. we gaan dus 2 1/2 dagen rust nemen in biana/viana en dan weer verder.

ik ken het van andere long-time reizigers in azie en zuid-amerika die soms wel 6 maanden of langer aan het reizen waren, gewoon even lekker op 1 plaats blijven en dan helemaal niks doen :o)) genieten van het niksen! niet weer je tas inpakken, niet weer reizen, lopen of wat dan ook! misschien is 2 dagen tekort, we gaan het zien! voor will is het vervelend qua nek en rug om te lang zonder de rugzak te zijn, moet dan weer door de pijn heen en dat is ook geen pretje. ik voel mijn voeten, die moeten rust hebben en daar tussenin moeten we ergens een compromis zien te vinden. we zijn op reis gegaan met het motto “de weg is het doel” nu dus maar even niet! en als dat inhoud dat we santiago niet bereiken, so be it!

het regende dus flink, maar qua hemelwater is het bij spetters gebleven! weer waren de weergoden onder leiding van saint jacobus ons goed gezind. will heeft vannacht wel wat donder gehoord en een enkele flits gezien maar ik heb geslapen als een roosje.

was goed om vroeg te starten, lekker koel, ik geloof iets van 19 graden! heerlijk om te lopen.

we liepen vandaag echt wel als een karavaan, heel veel mensen gezien en het verspreide zich niet echt. will had vandaag weer vreselijke opstart-krampen met waterdunne spuiters. ging gelukkig wel weer beter later op de dag.

onderweg weinig natuur, weer veel tarwe velden, omzoomd met heel veel venkel. de wijngaarden zijn ook weer terug, we lopen langzaam de rioja in. weinig bos en ander groen. paar dorpjes, als pleisterplaatsen voor de karavaan die langskwam en ook weer vertrok, ook heel veel bergen om ons heen. waarbij ik bij sommige dacht van nee hè die niet, maar gelukkig meanderde de camino er tussen door :o))

wat wel opviel was dat er een wijnhuis was wat een wijnfontein gemaakt had, niet een fontein waarbij het er uit spuit maar een tapkraan waar je je fles kon vullen met wijn, er zat ook nog een watertap naast voor de non alco’tjes ;o))

vlak voor de eindhalte van deze dag was er een foodtruckie met broodjes en drinken etc, daar galmde de 80 jaren uit de luidsprekers, olivia newton john etc. ik ben geen purist maar toch, wat is pelgrimeren op deze manier nog? elk vogeltje zingt zoals ie gebekt is natuurlijk maar bij pelgrimeren stel ik me toch iets meer voor dan dat of wordt ik nu oud ;o(( en moet ik maar achter de geraniums gaan zitten ;o(( ik weet dat er in de verschillende genootschappen heftige discussies gevoerd worden over waar allemaal aan voldaan moet worden wil je je einddiploma krijgen in santiago en de club in santiago, die van de kerk zelf, is daar het felst in! die zien het verwateren van het “pelgrimeren” met lede ogen aan. hoe ver kun je met je tijd mee gaan, moet je het dan nog pelgrimeren noemen of iets van de europese tig-daagse en er gewoon een lange afstands-wandelpad van maken wat niets met het pelgrimeren te maken heeft. ik merkte in frankrijk bijvoorbeeld bij mijzelf een wezenlijke verdieping in filosoferende gedachten ontstaan, dat is hier heel snel aan het verdwijnen nu! de verdieping dan! alles veranderd! dat staat vast! je eigen manier maar zoeken dan? hutje op de hei is niet zo simpel, ik merk dat juist door het lopen er een soort van stilte ontstaat die er voor zorgt dat er verdieping optreedt en ik denk dat onze wereld met al zijn problemen daar wel wat meer van zou kunnen gebruiken.

zwaar op de hand hè ;o)) ach dit zijn zo van die gedachten die door je kop heengaan ;o))

we zitten dus nu in los arcos, een oud lang gerekt dorp met een mooie kerk, aan de buitenkant dan, hij is weer eens dicht!

het weer is een stuk aangenamer geworden qua temperatuur, op een kaal landweggetje met de zon vol op je kop is het wel bloedheet maar in de schaduw op een terras met een biertje is het wel weer goed uit te houden :o))

onderweg ook nog een leuke ontmoeting met 2 oudjes, lokalen. hij zat iedere keer, terwijl ze de berg soepeltjes opliepen met zijn stok in de ruugte langs de kant van de weg te maaien. ik natuurlijk heel nieuwsgierig ;o)) bleken ze slakken te zoeken, grote! om lekker op te peuzelen, ze keken er ook nog heel verlekkerd bij :o) ze babbelden in rad spaans heel wat af tegen me maar dat begreep ik in ieder geval ;o)) ik ga nu even boodschappen doen voor morgen onderweg naar onze tijdelijke rustplaats,

hasta luego,