buckle up!

van saint-léonard-de-noblat naar limoges

vanmorgen dus weer vroeg vertrokken, weerberichten waren dreigend!

tot een uur of 2 pm kon er het nodige vallen, maar dat deed het gelukkig maar heel sporadisch en dan ook nog een spoortje, we hebben de regenjassen niet eens aangetrokken. totdat we in de voorsteden van limoges liepen. eerst langzaam en daarna ging het los, nog wat hagel erbij voor de feestvreugde, we kwamen dus bij ons slaapplekje aan als verzopen katten, gelukkig kwam er ook net een sœur aanlopen die ons allervriendelijkst binnen liet :o) en het gaat de hele avond door met plenzen en dan moeten we ook nog uit eten! we slapen in het klooster van de sœurs de saint-francois d'assise. ook hier weer basic met ontbijt, wel alle drie, pedro is er ook weer, een eigen kamer omdat ik nogal snurk ;o( en we moeten er om 8.30 uur uit zijn voor de schoonmaak en ontvangst van nieuwe klanten. en dat alles voor 18,50 euries per nacht, inclusief ontbijt.

we blijven nog een dag hier in limoges, uitrusten. hoewel uitrusten, ik moet morgen op zoek naar een nieuwe clip voor mijn heupband, die er nu op zit springt iedere keer los. niet echt degelijke kwaliteit. al wel paar opties hoe en waar te zoeken, maar dat is weer voor morgen!

lekker gelopen vandaag, mijn benen lijken op de automatische piloot te staan, tenzij ik erover na ga denken dan moet ik het ook zelf weer regelen ;o) het is echt apart, op de automatische piloot wordt er versneld of vertraagd naargelang je daalt of op dezelfde hoogte blijft of als je stijgt! nooit eerder gehad, ook nooit eerder 2 weken bezig geweest met lopen. ja, in nepal dan, maar daar ben ik nooit toegekomen aan de automaat. zal ongetwijfeld te maken hebben met de hoogte en de zwaarte! heerlijk, je kunt het gewoon laten gaan. het hele lopen begint af en toe een b'tje op de automatische piloot te gaan, meer bezig met de omgeving of met niks! de omgeving verandert wel, de bouw van huizen bijvoorbeeld maar er zijn ook genoeg déjà vu's in de zin dat ik het gevoel heb van dat lijkt daar en daar op, van vorige tochten, hoeveel variatie kun je ook hebben :o) en in die zin komt er ook een soort van verdoving, het gaat om het lopen van a naar b en dan naar c etc. de doodmakende herhaling! het gras en de bomen blijven groen ook bij de buurman als je daar aankomt!

wat wel weer opviel de afgelopen dagen zijn de luchten, de geur van krentenwegge kwam zomaar langs, en dat blijkt dan hele sterke strontlucht te zijn, we hadden het allebei, alsof er een plak krentenwegge onder onze neus gehouden werd :o) verder de honing, van koolzaad en fluitekruid bijv. die geurt je met warm weer al van verre tegemoet. maar ook de hemelsblauwe of grauwe luchten, waar je soms dan ook nog een vleug geel of roze in kunt waarnemen, hele dreigende luchten zijn dat dan, onweer en bliksem! en waar ik, zoals al eerder gezegd erg blij van wordt, de hoeveelheid bloemen die nu bloeien en de kleuren van stervende planten ertussen die juist het contrast weer verhogen, een waar kleurenpalet, heerlijk! eigenlijk ook juist nu vanwege de lente, alles barst open, grote knoppen, kleine knoppen, van planten waar ik de naam zelfs niet van ken :o))

vandaag was de bewegwijzering bijna het hele traject up to date! dat scheelt nogal eens! las van de week ook een verhaal dat in dit gebied waar wij nu lopen er een boer is die het allemaal maar niks vind en alles weghaalt op het moment dat ze het aangebracht hebben :o)) er zijn ook veel verschillende wegwijzers, van koperen schelpen op in de grond, altijd in de steden, tot simpele kleurenstreepjes. zit nu in de kamer, alles een beetje te laten drogen en ondertussen dit blog te schrijven, straks de nattigheid weer in om te eten, 5 minuten lopen :o( er zijn dan van die momenten dat je denkt van laat maar :o))

a bien tôt maar weer,

hasta la manaña, pedro heeft spaanse ouders, dus er is nu een mix van frans, spaans en b'tje engels :o)