praten met vlinders ;o))

van zubiri naar pamplona

vanmorgen er maar weer eens vroeg uit! was al weer even geleden, maar het zou vandaag warm warm worden, up to 36 graden met een gevoelstemperatuur die daar nog weer bovenuit steeg!

om 5 uur er al uit dus, bleek dat will, zich helemaal niet lekker voelde, kotsen, diarree, duizelig en daardoor wankel op d’r benen. later bleek patricia ook diarree te hebben, iets verkeerds gegeten? daardoor later vertrokken dan plan en uiteindelijk zijn we pas om een uur of 8 gaan lopen! we werden heel luxe door riena weggebracht, heerlijk. voor riena even minder die moest er vroeg uit ;o((

weer veel pelgrims onderweg, bekenden en onbekenden. toch valt de massaliteit me mee, het verspreidt zich snel door de verschillende tempi van lopen.

vandaag een lang smal pad, voor het grootste deel met struiken en bomen omgeven, af en toe echt kruip door sluip door. verder goed te doen alleen laatste 10 km onder de bloedhete zon, met nog een flink zweterig colletje.

onderweg een heerlijk rustplekje bij de rivier, lekker tranquilo. ik kwam aanlopen en zag de bask daar staan. hij begon te vertellen dat de zaak dicht was :o(( ik zag wel allemaal mensen zitten daar maar dat zegt niet alles over wel of niet open zijn hier. toen hij weg liep toch maar naar binnen gegaan en bleek het gewoon open te zijn, geintje! :o)) lekkere vroege lunch met aardappel / courgette tortilla en een grote bak koffie. daarna lekker lui mijmerend met de schoenen uit op de stoel gehangen. ik kreeg een beetje nepal gevoel, heb ik hier wel vaker. heel veel paden waar we overheen lopen doen me denken aan nepal, zelfde uitstraling! nog even met jans zitten smssen, licht emo ;o) soms overvalt me dat zomaar ineens, zeker als ik in zo’n relax mode zit als daar op het terras. na mijn 2de kankertje merk ik dat ik sneller emo-ontroerd ben, ik laat het ook maar gewoon gebeuren :o))

vandaag ook weer ontmoeting met een groep engelse vrouwen, die moesten gisteren vanuit zubiri nog even tig km doorlopen vanwege slaapplaatsen probleem. het was toen al bloedheet en ze moesten dus over dat smalle pad met aan weerszijden begroeiing en geen wind. ééntje werd er niet lekker van en toen zijn ze maar gaan zitten bij de rivier voor wat koelte. toen ze daar zo zaten af te koelen hoorden ze ineens een geluid in de bosjes, bleek een everzwijn te zijn! rennen! de vermoeidheid en onwel gevoel waren acuut weg, zo zie je maar weer, mindset is alles ;o))

ook zo leuk, minder leuk qua vervuiling, zijn de dingen en rotzooi die je onderweg tegenkomt. het toiletgebeuren is er een van, je ziet echt overal papieren zakdoekjes of toiletpapier liggen, meestal van een plasje. ik snap dat niet! ruim het op, neem een zakje mee, begraaf het of wat dan ook maar laat het niet slingeren! moet je dan moet je, maar je hoeft het niet zo achter te laten. ik zie trouwens ook in de albergues dat de mens qua vervuiling erg laks is, “na mij de zondvloed” is een leuke in dit geval. overal kom je troep tegen! soms leuke troep, zoals de vork die op de richtingaanwijspaal ligt,  verloren door iemand. maar ook verpakkingen van dingen die men koopt, pleisters etc etc. jammer! we kwamen onderweg ook zomaar, leken er nog goed uit te zien, een paar bergschoenen tegen, achtergelaten door iemand die blootsvoets verder ging? ik weet het niet.

ik had vandaag ook weer, in een stuk naaldbos, geur-associaties van vroeger, warme zomerse dagen in drente als kind, als ik mijn ogen dicht deed werd het alleen maar sterker, mooie ervaringen vind ik dat en zo verwonderlijk dat geuren dat met je kunnen doen, het maakt dus niet uit waar je zit qua plek, ik kan me ook zo voorstellen dat een spanjaard dat in nederland dus ook zou kunnen overkomen. we creëren onze eigen geografische grenzen in beleving op die manier. spanje, nederland who cares about fysical borders, lets open it up! free the world ;o))

wat opvalt is dat er hier in spanje ten opzichte van frankrijk veel meer jongere mensen lopen, in frankrijk was het een grijze golf en hier veel mix van jong en oud! de oudjes doen niet onder, by the way, voor de jeugd. ze lopen wat trager maar doen het wel!

de laatste 10 km voor pamplona dus in de directe zon en dat merk je gelijk, zeker als je dan ook nog een steile heuvel op moet klimmen. zweten! veel ook! en voor je het weet ben je door je watervoorraad heen. ze hebben hier gelukkig veel watertappunten!

ook heel veel vlinders op dit stuk, leuke is dat ze allemaal een stuk met je mee fladderen en ook daar begin ik dus tegen te praten, langzamerhand rijp voor de psychiatrie ;o( ach assisi, franciscus, deed het ook geloof ik, praten met dieren op zijn pad, die noemde alle schepselen gods zijn vrienden. maar wel vreemd om van jezelf te merken dat je het doet, laat het nu maar gewoon toe :o)) koeien, vlinders whatever, who cares!

bovenaan gekomen op die forse heuvel in de zinderende hitte kwam ik will tegen, even pauzerend en zweet laten opdrogen. ik besloot om door te lopen en dacht ondertussen, wat zou het goed zijn als hier iemand stond met heerlijke frisse cola etc, daar is geld mee te verdienen! en verdomd, de bocht omlopend stond ie daar! 100 meter verder! iemand die geen werk bleek te hebben en op deze manier wat bijverdiende! het stomme was dat ik nog gewoon doorliep ook! 5 mtr verder drong pas door wat er gebeurde! ik meteen terug en cola gekocht bij die man. will gebeld en gezegd dat er 100 mtr bij haar vandaan een verfrissende slok op haar lag te wachten! een gypsie hoorden we later van spanjaarden die ook even bijkwamen met een blikje sinas. verder meteen de afkeurende intonatie erbij van kijk maar uit, een gypsie. wat doen we elkaar toch allemaal aan! nog even lekker zitten kletsen met die man, dat was voor iedereen er was. ik weet dus nu ook wat sombre betekent!

nog een triest meisje gezien, 15 jr, automutuleerde zichzelf en we hoorden van een australische dat ze vanmorgen haar vader ontvlucht was, ze zijn samen de camino aan het lopen waarschijnlijk met het idee dat dat haar goed zou doen. ze vroeg bij iedereen om aandacht, de ene keer bij will van loop ik wel de goede kant op zo, de andere keer kwamen we haar tegen en toen was ze op blote voeten aan het lopen! toen wij daar wat van zeiden trok ze toch wel weer aan. de australische had haar ook al meegemaakt in dat gedrag. triest! nogmaals wat doen we elkaar allemaal aan? het gekke is dat psychologen na de bom op hiroshima tot de conclusie zijn gekomen dat we met zijn allen (wereldwijd) een gezamenlijke verantwoordelijkheid hebben voor wat er gebeurt en dat het maar niet schijnt door te dringen in onze stomme koppen! we hebben haar verder niet meer gezien, hoop dat ze haar leven weet op te pakken.

verder zien we heel veel nationaliteiten aan ons voorbij trekken, sommigen wat vaker dan anderen. zo ook een texaanse familie, 3 zonen, vader en moeder. redelijk prestatiegericht gedrag vertonend, amerikaans? we kwamen ze ook weer tegen bij een kerk vlakbij pamplona en de oudste vroeg aan mij, hoe lang nog en daarbij verzuchtend, ik ben zo moe! ze waren in sjpdp begonnen met lopen en meteen de pas erin en erover heen. je wordt aan alle kanten gewaarschuwd om rustig aan te doen en gelukkig hebben ze besloten om morgen net zoals wij een rustdag te houden! de kids were pleased! ik zag er nog een met een groot ijsje lopen en toen ik vroeg of ie wilde delen met me moest ie hard lachen, had ik ze al een tijdje niet zien doen! zo’n tocht moet je wat opleveren maar moet ook ontspannen en leuk blijven! ik heb me nog heerlijk laten masseren door een intuïtieve masseur, kinesioloog, osteopaat. hij deed er accupressuur bij vermengd met haptonomie en reiki! een heerlijke harde massage! ik voelde me heerlijk relaxed daarna. de massage begon met een magnesium voeten bad van 20 minuten en daarna een uitgebreide voeten  massage van een 1/2 uur. ‘s avonds de bruisende stad ingeweest op zoek naar een resto’tje en wel lagen uiteindelijk pas, ik dan in ieder geval, om 23.45 uur in bed, erg laat! wel eerst een hele koude douche genomen!

hasta luego,