saaie lange weg

van redecilla del camino naar villafranca montes de oca

ik dacht vanmorgen dat ik de deur niet uit kon! had wel sleutels gekregen maar niets leek te werken! uiteindelijk maar de eigenaresse gebeld en die kwam even later voordoen hoe het moest ;o(( beetje sullig voelde ik me wel. ze hadden double dutch deuren en ik moest het bovenste slot hebben in plaats van het onderste ;o((

will stond al voor de deur, kou te kleumen. ik had gekozen voor een hotelkamer in plaats van een slaapzaal en in mijn hotel deden we het ontbijt. gisteravond moesten ze al om mij lachen, tijdens het eten, omdat ik de enige tussen allemaal spanjaarden was die het koud had ;o)) maar het was echt niet warm!

in tegenstelling tot gisteravond liet ik vanmorgen om 9 uur al weer mijn eerste zweetdruppeltjes vallen ;o)) ondanks dat was het goed te doen, veel zon maar met af en toe een fris windje. de kilometers vlogen voorbij! voor ik het wist zat ik  al over de helft van de dagmars. ondanks een toch redelijk saaie weg, veel van hetzelfde, net als de vorige dagen met dit verschil dat we vandaag erg veel gelijk opliepen langs een snelweg met veel truck’s op de weg. veel geraas dus! op een gegeven moment dacht ik joh, stilte! het viel helemaal op, ben er even voor stil gaan staan om er van te genieten ;o)) wat kleine dorpjes tegengekomen, niet echt iets om te blijven plakken, laatste dorp toch maar gaan zitten en wat aqaurius naar binnen gewerkt. en toen weer gauw door voor het sluitingsuurtje voor de reservering in de albergue.

vandaag geen tsunami maar eerder rustig! af en toe een pelgrim. het blijft raar, zo zijn ze er zo zijn ze weer weg ook! bij aankomst in onze albergue zat het al aardig vol, will had hier de bedden al gereserveerd en we waren nog op tijd ook, even voor 2en. na die tijd verviel de reservering en waren we onze bedden kwijt geweest. nu dus een eenpersoonsbed en geen stapelbed, die kraken behoorlijk als er één beweegt ;o(( niet leuk! nou is het sowieso al geen pretje in zo’n massieve slaapgelegenheid, mensen blijven lopen en nu ook terwijl er eigenlijk een stilte-code zou moeten zijn hoor je mensen fluisteren. morgen dus weer waarschijnlijk in mars op naar de volgende halte, we gaan het beleven!

we kwamen ook nog het duitse meisje tegen wat in groningen gestudeerd had en nederlands sprak, sinds ze in noorwegen studeerde had ze daar noors leren spreken en het nederlands en noors ging niet zo goed samen bij haar. snap ik, ik heb het met duits en engels. later kwamen er nog een paar amerikanen op het terras bij en het werd nog gezellig! lekker biertje, will aan de sangria en vervolgens gesprekken over waarom de camino lopen etc. trump kwam ook nog even voorbij en de algehele politiek, wereldwijd, amerikaans, nederlands en europees.

met de hele groep, er waren ondertussen ook nog duitsers aangeschoven vervolgens aan tafel geschoven om te eten. gezellige avond gehad, niet des camino’s zoals in frankrijk maar wel gezellig! helaas werden we om 21 uur gesommeerd om naar binnen te gaan, maar goed ook anders was het nog later geworden met veel drank. grappig ook hoe iedereen elkaar dan toch weer kent, de amerikanen hadden mijn italiaantje ook meegemaakt, dorstig mannetje als ik het zo hoorde. hij heet dus diego, weten we dat ook weer. begin nu wel een b’tje te twijfelen aan zijn verhaallijn, tegen de amerikanen had ie verteld dat ie voor skytv werkt en tegen mij juventus? alco story’s, misschien komen we hem nog een keer tegen.

morgen een korte dagmars, 16 km maar, wel weer lekker, rustig aan lopen en bijkomen van de afgelopen dagen.

hasta luego,