slakken

van uterga naar lorca (lorka)

vanmorgen voor het laatst (hier in spanje dan hè) weggebracht door riena en pats. die gingen meteen door naar saint jean de luz voor ontbijt, hadden wij al achter onze kiezen, want, lopen! en dat hebben we weer gedaan! wat heuveltjes en bij sommige ook flink klimmen, beetje zon erbij en veel drinken! helaas, de rustplekken en drinkplaatsen in de dorpjes waren wat minder! vorige dagen plenty, maar nu even niet ;o( met als gevolg dat ik, denkende dat er wel weer bodega’s waren minder water in mijn zak had gedaan, en daardoor vandaag aan het eind bijna door mijn watervoorraad heen was! goede les! zakken vol plempen met water. dan maar meer gewicht in de rugzak want dorst onderweg met deze hitte is geen goed teken! en het was warm vandaag, het begon koel maar al gauw nam de zon het over en nogmaals ten opzichte van frankrijk, hier in spanje erg weinig schaduw!

gwel gezellig, we liepen vandaag op met de canadese meiden. gezellig en lekker lachen! die zitten dus ook vol met blaren op hun voeten. ze smeren vaseline op hun voeten voor ze gaan lopen, hadden dat gehoord van iemand waar het blijkbaar goed voor werkte. ik moet er niet aan denken! vaseline! je maakt je voeten zacht en vettig en daardoor worden ze vochtig terwijl het al warm is en daardoor meer zweten! dat is in mijn ogen vragen om problemen ;o( maar goed, ook dat moet je loslaten. grappig is wel dat iedereen er een opinie over heeft, zelfs als ze nog nooit dit soort wandeltochten hebben gemaakt! ik hoorde van die dat en op internet las ik dit ;o) je moet voor je dit soort tochten onderneemt eerst thuis maar eens goed gaan lopen en kijken wat voor jouw werkt, we zijn niet allemaal gelijk en wat voor de een prima werkt is voor de ander funest! maar goed, je hoort allemaal meningen en gedachten en (heb er zelf ook aan meegedaan) ik zeg vanaf nu helemaal niets meer dan alleen maar, joh, kut! in verschillende talen, dat dan wel weer ;o)) wel lastig hoor ;o)) we komen dus allemaal mensen tegen die voor het eerst of net begonnen zijn aan de camino frances (in ons geval) en dan meteen starten alsof ze al jaren lopen, prima natuurlijk, iedereen het zijne, maar een beetje voorbereiding voor je voeten…….. ;o)

de canadese vrouwen moesten vervolgens ‘s middags ook nog eens 5 km dooplopen naar het volgende dorp omdat er in lorca geen plek meer was. wij hadden gelukkig gereserveerd en daar ook bewijs van via mail want de meneer van de albergue kon het zich niet meer herinneren ;o( gelukkig waren we op tijd en was er nog plek maar je zal even later komen, dan hadden wij dus ook nog eens 5 km moeten lopen. door dit alles en de kamerverdeling die er was koos will er voor om op een 4 persoons kamer te gaan liggen waardoor ik een 2 persoons kamer voor mijzelf had vanwege mijn ronfleur (snurken) :o)) we kregen ‘s avonds ook geen eten terwijl we daar ook over gecommuniceerd hadden, het gekke was dat 6 andere gasten wel eten kregen! hij zei dat ie het allemaal alleen moest doen vandaag en het niet aankon om nog meer gasten van eten te voorzien :o( raar! maar goed, er was een klein winkeltje en dus daar maar wat brood en water gehaald ;o( we zaten dus aan een apart tafeltje ons brood te eten terwijl de anderen bdiend werden, hele vreemde situatie was dat.

veel venkel langs de kant van de weg, begint net te bloeien en ik kan het niet laten om er af en toe een stengel vanaf te trekken en dan lekker onder mijn neus te houden, heerlijke drop geur. de slakken vinden het blijkbaar ook erg lekker, ze zitten er met honderden op, zelfs op elkaar in kluitjes.

we hebben vandaag ook een stuk van de oude romeinse pelgrimsweg gelopen, de pijlen wezen die kant op dus die volgden we ook, later pas zag ik dat je ook de iets makkelijker weg kon volgen maar toen had ik zoiets van ok, afmaken! was een lastige, veel ongelijk liggende grote kiezels (rotsjes) die weggezakt waren waardoor je continu met je voeten en de weg in de weer was. ook heet dat stuk, door begroeiing aan beide zijden en dus weinig wind, gelukkig pas de laatste kilometers voor lorca maar ik was blij toen ik weer de “gewone” weg had.

onderweg in puenta de la reina kwamen we thomas weer tegen, de duitse pelgrim met witte baard en middeleeuws kostuum. even lekker bij zitten kletsen, hij is al 72 jaar en had een deel van de flowerpower tijd in india doorgebracht. heb hem nog steeds niet naar zijn outfit gevraagd, het hoe en waarom, acceptance en respect! hij heeft ze verder wat mij betreft allemaal op een rij’tje, zijn weg!

toen wij aankwamen in de albergue in lorca zaten daar de andere duitsers die we in sjpdp in de tuin hadden en daar hoorden we van dat amy in het ziekenhuis opgenomen was en dat haar vader en de andere duitser mee waren. de duitse zei dat ze zich niet lekker gevoeld had en wat pillen geslikt had en dat dat helemaal fout was gegaan, ik heb het maar gelaten, weet niet hoeveel hun weten! maar ik had er wel zo mijn gedachtes bij, triest! maar ook dat is een weg, één die zei heeft te gaan in dit leven!

we lagen er weer eens voor 22 uur in en heerlijke nacht gehad! paar keer te plassen egweest maar verder geen ongemakken, heerlijk! waren best wel een b’tje moe door het lopen en de late avonden met riena en pats, was gezellig en leuk dat ze er waren maar voor ons vermoeiend. voor riena en pats ook, die hebben allebei de laatste nacht niet geslapen ;o) gingen ons missen, en natuurlijk snap ik dat ;o))

hasta luego